De geschiedenis van snoep (artikel 1)
Ook in de oertijd hielden mensen van zoet.
Als onze voorouders in de oertijd iets eetbaars zochten in het veld,namen ze alleen zoete vruchten mee. Ook zij wisten dus al dat iets met zoete smaak te eten was en iets bitters niet.
De eerste echte zoetstof die de mensen gebruikten om hun eten een zoete smaak te geven, was honing. Jagers haalden de honing in het Stenen Tijdperk uit nesten van wilde bijen. En de oude Egyptenaren hadden zelfs al 2500 jaar voor Christus korven vol honing bijen. Ook suiker zoals wij dat kennen , werd al heel vroeg gebruikt. Al in 3000 jaar voor Christus wisten de mensen in India hoe ze suiker uit suikerriet konden halen. Via de Arabische landen werd die methode later ook bekend in Frankrijk en Spanje.
Honing en rietsuiker werden dus alleen gebruikt om etenswaren zoet te maken.
Want op het eerste echte snoepgoed moeten we nog een hele tijd wachten. Om precies te zijn tot het begin van de 16de eeuw! Het idee om van rietsuiker allerlei soorten snoep te maken,ontstond rond 1510 in de Zuidelijke Nederlanden. (Wat nu België heet) Snoep heette toen nog suikerwerk en werd – vooral in de hoogste kringen –al gauw razend populair. Zo lieten verschillende Duitse keizers suikerwerk speciaal naar hun hof brengen. Helemaal uit België nu!Ook kregen de mensen in die tijd bij wijze van welkomstgeschenk figuurtjes van suikergoed aangeboden. Lange tijd bleef snoep vooral iets voor rijken. Niet gek als je weet dat het nogal duur was om suiker te maken uit suikerriet. Pas na 1747 werd dat anders. Want in dat jaar ontdekte een Duitse apotheker dat je suiker ook uit goedkope bieten kunt halen.
De geschiedenis van snoep ( artikel 2)
Snoepen is zo oud als de mensheid.
Ook in de oertijd hielden de mensen van zoet.
Als onze voorouders in de oertijd iets eetbaars zochten in het veld, namenze alleen zoete vruchten mee.
Ook zij wisten dus al dat iets met een zoete smaak goed te eten is en iets bitters niet.
De 1e echte zoetstof die mensen gebruikten om hun eten een zoete smaak te geven, was honing. Jagers haalden die honing in het Stenen
Tijdperk uit te nesten van wilde bijen.
En de oude Egyptenaren hadden zelf al 2500 jaar voor Christus korven vol honingbijen.
Ook suiker zoals wij dat kennen, werd al heel vroeg gebruikt. Al in 3000 jaar voor Christus wisten de mensen in India hoe ze suiker uit suikerriet konden halen.
Via de Arabische landen werd die methode later ook bekend in Frankrijk en Spanje.
Het eerste echte snoep
Honing en rietsuiker werden dus alleen gebruikt om etenswaren zoet te maken.
Want op het 1e echte snoepgoed moeten we nog ene hele tijd wachten.
Om precies te zijn: tot het begin van de 16de eeuw!
Het idee om van rietsuiker allerlei soorten snoep te maken, ontstond rond 1510 in de Zuidelijke Nederlanden(wat nu Vlaanderen heet).
Snoep heette toen nog suikerwerk en werd vooral in de hoogste kringen al gauw razend populair.
Zo lieten verschillende Duitse keizers suikerwerk speciaal naar hun hof brengen.
Helemaal uit het tegenwoordige Vlaamse land!
Ook kregen de mensen in die tijd bij wijze van welkomstgeschenk figuurtjes van suikergoed aangeboden.
Lange tijd bleef snoep vooral iets voor rijken.
Niet gek als je weet dat het nogal duur was om suiker te maken van suikerriet.
Pas na 1747 werd dat anders.
Want in dat jaar ontdekte een Duitse apotheker dat je suiker ook uit goedkope bieten kunt halen.
Wist je trouwens dat er een tijd was dat mensen geloofden dat snoep een geneeskrachtige werking had?
Zo zouden marshmallows (een soort Engels spekje) goed zij tegen borstpijn.
En zou de Yellow-man(een Ierse toffee) werken tegen allerlei kwalen.
Hoe wordt snoep gemaakt?
Hoe worden zoveel soorten snoep gemaakt?
In de 1e plaats natuurlijk door voor elk snoepje een ander recept te gebruiken.
Maar niet alleen de smaak is belangrijk.
Ook de vorm, de grootte en de stevigheid van een snoepje spelen een belangrijke rol. Probeer het zelf maar eens.
Snoepen is een bepaalde smaak proeven en tegelijk de vorm van het snoepje in je mond voelen.
Zo kunnen de snoepmakers natuurlijk blijven variëren en combineren.
Suiker in de hoofdrol:
Ook al zien ze er heel verschillend uit,ieder snoepje heet toch’’suikerwerk’’. Zo’n snoepje bestaat voor het grootste deel de naam zegt het al uit witte suiker. Toch is suiker niet het enige ingrediënt. Want om van die suiker stroop te maken, heb je ook nog water nodig. Hoe minder water je gebruikt, hoe harder de stroop wordt. En hoe meer water, hoe zachter.
Als je water en suiker mengt en dat warm maakt krijg je dus stroop.
Een kleverig goedje, waaraan later nog de juiste natuurlijke kleurstoffen en natuurlijke geur en smaakmiddelen worden toegevoegd.
Door met die ingrediënten steeds weer te variëren, kun je verschillende ’’suikerwerkjes’’ maken.
Zoveel smaken, zoveel snoepjes! Hoe wordt bijvoorbeeld Lange Jan gemaakt?
Eerst worden de suikers en de glucosestroop afgewogen en in de grote ketel gemengd.
In diezelfde ketel wordt ook water toegevoegd en wordt het mengsel gekookt.
Dan wordt de gekookte Lange Jan massa in een grote bak gestort om af te koelen.
In die bak worden poeder de gelatine en een beetje plantaardig vet(voor de smeuigheid) toegevoegd.
Het Lange Jan deeg is nu klaar.
Om het zelf lekker zacht en soepel te maken, moet het nog wel een hele tijd heel goed gekneed worden.
En om de verschillende smaken te krijgen, worden nu ook het vruchtensap en de natuurlijke kleurstoffen toegevoegd.
Is de machine klaar met kneden, dan komt de, inmiddels flink afgekoelde, klomp deeg op een’’trekmachine’’terecht.
Die maakt er net als bij deeg voor een taart een grote plak van.
Deze plak komt bij de volgende machine aan, die er keurige langwerpige staven van snijdt. Daarna wordt er om iedere Lange Jan een papiertje gevouwen.
Natuurlijk volgt er nu ook nog een kwaliteitscontrole, want elk snoepje moet aan strenge eisen voldoen.
Tot slot worden automatisch in elk zakje 15 Lange Jan staven verpakt.
Ze zijn nu klaar om naar de winkel te worden gebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten